پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

در خبر‌ها آمده که خانم نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل شده اند. باعث خوشحالی است که یک هموطن ایرانی این جایزه را برنده شده است، اما این داستان، یک پشت پرده خطرناک بنام دخالت در امور داخلی کشور دیگر با جهت دهی به جوایز بین المللی دارد. جایزه‌ای که برنده اش مورد تاکید و تشویق دشمنان یک نظام و دشمنان قسم خورده مردم ایران قرار می‌گیرد، چه معنایی غیر از این می‌تواند داشته باشد؟ سرنوشت خانم نرگس محمدی هم با اخذ این جایزه کاملا مشخص است. چیزی شبیه فلان خانم وکیل و خارج نشینی با رویکردی اپوزیسیون محور. دوره بازداشت تمام می‌شود و ایشان با یک بلیط به مقصد اروپای غربی یا امریکای شمالی، جلای وطن خواهد کرد.

اما مجمع با مخالفت خود و مستثنی‌کردن دیگر نهادها، این پیام را مخابره کرد که حاضر نیست تن به موافقت با قانونی دهد که خیر و صلاح کشور در آن نهفته است. به عبارتی، مجمع این پیام را به جامعه مخابره کرد که «اجرای قانون خوب است، اما برای دیگران!» هر چند این نقد هم به مجلس وارد است که در طرح مصوب خود، تصمیم گرفت دیگر نهاد‌ها را هم زیر چتر شفافیت ببرد چرا که قابل پیش بینی بود دستگاه‌هایی که سال‌ها دور از نظارت رسانه‌ها و مردم تصمیمات خود را گرفته‌اند، در گام اول مقابل این طرح موضع منفی گیرند. مجلس می‌توانست با محدود‌کردن شمول این قانون، خود پیش‌قدم اجرای آن شود و سپس دیگر دستگاه‌ها را تحت‌فشار افکار عمومی بگذارد. اما وقتی برای تصویب و اجرای قانونی که تا به حال در کشور سابقه نداشته، دیگر نهاد‌ها هم درگیر شوند، همان اهداف حداقلی هم به محاق خواهد رفت.